Baarn, eindstation

April 2016. Het model van Baarn Buurstation (Baarn NCS) is helemaal klaar. Het stationsgebouw is niet alleen het eindpunt van het lijntje naar Baarn, maar ook het eindstation van de reeks gebouwen op Buitenlust. Alle gebouwen zijn nu af. En dat is stiekem best wel een mijlpaal.

Baarn Buurtstation was met afstand het meest bewerkelijke pand van heel Buitenlust. De basis van het gebouw wordt gevormd door ettelijke stukken lasergesneden MDF en vliegtuigtriplex. Daarnaast zijn er heel wat meters plastic profielen in verwerkt. Het dak bestaat uit circa 20 platen dakpannen. Het oermodel van de pannen is met 3D-print gemaakt en vervolgens zijn daar de nodige kopieën van getrokken in giethars.

Het gebouw heeft een volledige ingericht interieur, ook in de aanbouw en de goederenloods. Door elk raam valt iets anders te ontdekken. Zo zie je het restaurant, de wachtkamer, de woonvertrekken op de eerste verdieping en de toiletten in de aanbouw.

De Jugendstil luifel was een project op zich. De constructie is opgebouwd uit 0,3 mm messing etswerk, met alle details van het grote voorbeeld. Het dak is van hout, het glas-in-lood bestaat uit watertransfers op doorzichtig plastic.

De luifel was nog maar een vingeroefening voor de overkapping van het perron. Net als de luifel heb ik hier gebruikgemaakt van 0,3 mm messing om de metalen constructie vorm te geven. Het houten dak steunt op talloze plastic profielen. De steunpilaren zijn opgebouwd uit messing profielen; ze passen precies in de gelaserde houten voeten.

Rond het gebouw vind je talloze details. Het fietsenrek met reclamebord mag op een Nederlandse modelbaan eigenlijk niet ontbreken. Je vindt ze al decennialang echt overal in ons land. Het modelletje is gemaakt van 0,5 mm harsboard, natuurlijk weer gesneden met een laser.

Typische auto's uit de jaren 1960 staan geparkeerd voor het station: een Daffodil, een VW Kever en een Mini Cooper. De modellen komen van verschillende verkopers op eBay. De auto's zijn licht vervuild en voorzien van Nederlandse kentekenplaten uit deze periode.

Aan de andere kant van het gangpad ligt deze moestuin. Ik had hem al eerder gebouwd, maar ik vond dat er nog wel wat meer details bij konden. Tegen het schuurtje zit de volkstuinder uit te puffen van een dag schoffelen en harken. Gezien het woekerende onkruid is hij voorlopig nog niet klaar.

De vogelverschrikker jaagt de kraai in elk geval weinig schrik aan. Op het pad achter de boontjes staat de fiets van de tuinder met een kistje voor de oogst van de dag voorop.

Het pad is lasergesneden uit MDF. Het tuingereedschap is van messing en ziet er dankzij een verfbehandeling aardig gebruikt uit. De ton voor het tuinafval is gemaakt van een wijnflescapsule.

Naast de moestuin staat dit seinhuis. Het interieur ontbrak al jaren, maar dat is nu ook aangebracht. Het dak is afgemaakt, compleet met regenpijpen en schoorsteen. Weer een stukje Buitenlust helemaal klaar.

Even een blik over de schouder. Toen ik negen jaar geleden de stap van H0 naar 0 zette, had ik niet gedacht dat ik ooit zover zou komen. Destijds had ik nog geen idee hoe ik alle gebouwen zou gaan maken. Uiteindelijk vind je altijd wel een oplossing als je eenmaal aan de slag gaat.

Alle seinen op groen (en rood)

Juli 2016. Een van de laatste grote klussen voor Buitenlust is het bouwen van alle armseinen. In totaal komen er tien: vijf standaard seinen, vier korte voor Station Soest en een bordessein voor de splitsing bij de Zanderij. In H0 had ik al eens Nederlandse armseinen gebouwd. Nu in 0 moest dat natuurlijk veel gedetailleerder.

Waar je in H0 nog wel kant en klare armseinen op de kop zou kunnen tikken, kun je dat in 0 vergeten. Behalve de seinvleugels - te koop bij Philotrain - zul je de seinen helemaal zelf moeten maken, maar dat is ook weer een leuke uitdaging. De masten heb ik uit messing buis gefabriceerd, terwijl onderdelen als groefschijf en kettingrollen met 3D-printen zijn gemaakt.

Een aantal onderdelen - met name voor het bordessein - heb ik laten etsen bij PPD in Schotland. De seinen worden aangedreven met simpele standaardformaat servo's van Conrad. De servo's zijn gemonteerd in geprinte beugels. Als je toch eenmaal aan het 3D-printen bent, krijg je al snel de neiging om bijna alles zo op te lossen.

De uitrijseinen van Station Soest hadden lagere masten dan normaal. De armen waren half rood, half wit. In model heb ik dit ook zo nagebootst. De achterzijde van alle armen hebben zwarte strepen. Nadat een eerste schilderpoging niet echt een succes was, heb ik er watertransfers (decals) voor laten maken.

Het bordessein was een geval apart. De mastdelen en het bordes zijn gemaakt van messing. De andere onderdelen zijn in 3D geprint via Hubs.com. Het is verbazingwekkend hoeveel detail je al kunt printen. In dit geval komen de prints uit een Formlabs printer die werkt met hars (resin).

Het boderssein is best een indrukwekkend geval geworden. Net als bij de andere seinen zijn de groefschijven niet functioneel, maar worden de vleugels bewogen via dunne stangetjes uit verenstaal. Hoewel je in principe een werkende groefschijf uit messing in elkaar kunt prutsen, geloof ik niet dat het op termijn ook echt blijft werken. Het laagje verf gaat daar ook zeker niet helpen.

En dan iets heel anders: Deze twee wagentjes zijn oorspronkelijk O Scale Models modellen van Duitse goederenwagens. Met wat verf en zelfgetekende watertransfers zijn ze omgetoverd in Nederlandse exemplaren.

Nog een gevalltje verbouwing. Deze NS8800 ontstond uit een oud Bachmann Brass model. Alle typisch Engelse details werden vervangen door Nederlandse. Natuurlijk kwamen er gelijk nog heel wat details bij. Het model is afgewerkt met Philotrain verf, zelfgetekende decals en geëtste fabrieksplaten. Het grote voorbeeld is fraai gerestaureerd en rijdt rond bij de SSN.

Buitenlust bijna klaar

December 2016. Met het einde van het jaar komt ook het einde van de bouw van Buitenlust langzaam in zicht. Het afwerklijstje is inmiddels nog maar een paar regels lang, terwijl het jaren ettelijke pagina’s telde. De twee laatste echte klussen zullen het vervangen van een paar achtergronden en bewegende overwegbomen maken zijn. Dan rest nog het eindeloos optimaliseren, detailleren en verder pielen.

Het zat er al een tijdje aan te komen, maar nu heb ik dan eindelijk mijn voorraad O Scale Models ketelwagens eens aangepakt. Zes wagens zijn voorzien van Nederlandse opschriften. In totaal staan er nu acht Nederlandse ketelwagens op de rails. En dat lijkt me (voorlopig) wel even genoeg.

Nog een ombouwertje: van Duitse kolenwagen naar Nederlandse kolenbak. Met Philotrain verf en een setje opschriften werd dit Lenz karretje omgekleurd naar een heel aardig gelijkend Nederlands model.

Alle seinen en de bediende wissels zijn voorzien van trekdraden. Onderdelen naar Nederlands voorbeeld zijn niet te koop, dus dat werd een hele productie in eigen beheer. Met behulp van 3D printen, etsen en ouderwets handwerkgepruts stonden de trekdraden relatief snel naast de baan.

De Track Controls zijn terug. Een paar jaar geleden had ik ze afgebroken, omdat ze eigenlijk niet meer nodig waren. Dankzij de ECoS kan ik immers alles via een tablet ook wel bedienen. Niemand wilde de spullen van me overnemen en dus heb ik besloten om ze weer op te bouwen. Samen met de Daisy II of Mobile Control II is het zo lekker rangeren.

Op enkele gebouwen zijn televisieantennes verschenen. De fijne antennes zijn met etsen gemaakt uit nieuwzilver om ze een beetje stootvast te krijgen. Het was wel even schrikken hoe groot die dingen zijn.

Nieuw in Baarn: de ladingmal. De mal staat precies op de plek waar vroeger de echte ladingmal stond. Het raamwerk is gemaakt van een restje spoorstaaf, de verschillende onderdelen zijn 3D geprint.

Het toppunt van modelbouw? Misschien wel jezelf in model. Daar sta ik dan, op het bordes van het seinhuis. In schaal 0 ben ik ongeveer 4,3 cm groot. Voor het figuurtje heb ik mezelf laten 3D scannen, vervolgens is daar weer een 3D print van gemaakt. Hij lijkt nog ook.

Genieten van Buitenlust

April 2017. Na al die jaren bouwen is Buitenlust dan toch - wat je voorzichtig zou kunnen omschrijven als - AF. Opeens is de lijst met af te werken puntjes leeg op wat laatste zeurdingen na. Buitenlust verschijnt in de pers, namelijk ModelspoorMagazine en Railhobby. Later wellicht ook nog in andere bladen. De openingsfoto van de artikelen is de DE-2 langs het perron van Soest.

Tijd voor een nieuw filmpje. We rijden mee in de DE-1 van Baarn naar Soest en weer terug. De beelden heb ik geschoten met een GoPro op een speciaal camerawagentje en een Canon XA-20 videocamera.

De NS 162 passeert de aansluiting van Vrolic. Deze modules heb ik ooit als eerste gebouwd en het plan is om ze later dit jaar nog bij te werken of geheel te vervangen, zodat ze perfect passen bij de later gebouwde delen.

Binnenkomst op spoor 1 van Soest. Eigenlijk past de NS 7742 niet in het tijdperk van Buitenlust - bij NS eindigde de stoomtijd in 1957 - maar het is nu eenmaal een leuk ding. Het origineel rijdt anno nu nog heen en weer rond tussen Hoorn en Medemblik. Dus zo raar is het ook weer niet, toch?

Een doorkijkje naar de Zanderij. Achter de Sik ligt de werkplaats van de zandwinning, links ervan staat het kantoortje met de kantine. In de verte station Soest.

Het bordessein in actie. De linker arm staat omhoog en de trein zal dan ook bij de splitsing linksaf gaan. Het klassieke Nederlandse seinstelsel is fascinerend, maar best lastig goed in model na te bouwen.

De Grote Sik rangeert met een kolenwagen op het station van Baarn. Helaas is er geen enkel exemplaar van deze machines bewaard gebleven. Alleen in model kun je ze nog tegenkomen.

Terug naar de Kloosterstraat in Muiden. Jaren geleden heb ik zelf in dit hoekhuisje op nummer 13 gewoond. De gordijnen van toen hangen er in model nog gewoon.

En hoe dan verder? Wanneer ik weer bouwmoed heb verzameld, ga ik de modules van Vrolic aanpakken. In de rommeldoos ligt ook nog een setje overwegbomen voor Baarn. Misschien moet ik die ook maar eens af maken. Zo is er toch weer genoeg te doen...

lees verder →

2016, 2017